Martin Grabmann

Martin Grabmann (ur. 5 stycznia 1875 w Winterzhofen, w Górnym Palatynacie, zm. 9 stycznia 1949 w Eichstätt, w Bawarii) – niemiecki historyk filozofii, mediewista i teolog katolicki, przedstawiciel neoscholastyki.

Święcenia kapłańskie przyjął w 1898 roku. Po dwóch latach pracy duszpasterskiej wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia z zakresu filozofii i teologii tomistycznej w Kolegium Dominikanów św. Tomasza, gdzie w 1902 uzyskał doktorat. W 1913 objął profesurę filozofii chrześcijańskiej na Wydziale Teologicznym w Wiedniu, a jesienią 1918 katedrę dogmatyki na Wydziale Teologicznym w Monachium, aż do rozwiązania wydziału w 1939 roku. W maju 1943 przeniósł się do Eichstätt z powodu coraz groźniejszych nalotów, ratując w ten sposób przed zniszczeniem swoją cenną bibliotekę, która stanowi podstawę biblioteki Instytutu Martina Grabmanna (Uniwersytetu w Monachium). Był autorem licznych prac z zakresu katolickiej filozofii kultury, m.in. ''Die Geschichte der scholastischen Methode'' (I–II, Fr 1909–1911, B 1988), jak również monografii ''Thomas von Aquin. Eine Einführung in seine Persönlichkeit und Gedankenwelt'' (Mn 1912, 19498). Źródło: Wikipedia