Elin Pelin

Elin Pelin, właśc. ''Dimityr Stojanow'', (ur. 8 lipca 1877, zm. 3 grudnia 1949) – bułgarski pisarz.

Debiutował w 1895 roku opublikowanym w czasopiśmie "Войнишка сбирка" opowiadaniem ''Miła ojczyzna'' ("Мило е отечеството"). W późniejszych, licznych opowiadaniach i nowelach, zamieszczonych m.in. w zbiorze "Opowiadania" (1904, 1911) kreśli barwny i sugestywny, pełen humoru obraz życia wsi bułgarskiej. W uznawanym przez krytyków za najlepszy tekst powieściowy w dorobku Elina Pelina utworze ''Gerakowie'' (1911) przedstawiony został proces upadku bogatego, patriarchalnego rodu Geraków na tle przemian społeczno-gospodarczych schyłku XIX w. Jest także autorem poetyckich opowiadań w cyklu ''Czarne róże'' (Черни рози, 1928) oraz ''W cieniu klasztornej winnicy'' (Под манастирската лоза, 1936).

Elin Pelin jest mistrzem krótkich form i autorem licznych opowiadań i nowel, w których prezentuje bardzo bogatą galerię wyrazistych postaci (''Andreszko''). Pisząc często posługiwał się ironią i humorem. Jest również autorem licznych humoresek.

W Polsce ukazały się następujące przekłady dzieł Elina Pelina: * ''Bocianie gniazda'' [Щъркови гнезда], przekł. Z. Wolnik-Czajkowska, Warszawa 1950 * ''Gerakowie. Ziemia'' [Гераците. Земя], przekł. Z. Wolnik. Poznań 1949 * ''Orle pióro i inne opowiadania'', wybór B. Cirlić, przekł. H. Kalita. Warszawa 1956 * ''W cieniu klasztornej winnicy. Czarne róże'' [Под манастирската лоза, Черни рози], przekł. K. Migdalska, posł. W. Gałązka, Kraków 1982 Źródło: Wikipedia