Walter Scott

Sir Walter Scott (15 Ağustos 1771 - 21 Eylül 1832), zamanının üretken İskoçyalı tarihî roman yazarı ve şairidir. Eserlerinin büyük bir kısmı Avrupa ve İskoç edebiyatının klasikleri arasında yer almaktadır. Özellikle ''Ivanhoe'' (1819), ''Rob Roy'' (1817), ''Waverley'' (1814), ''Old Mortality'' (1816), ''The Heart of Mid-Lothian'' (1818) ve ''The Bride of Lammermoor'' (1819) romanları; ayrıca ''Marmion'' (1808) ve ''The Lady of the Lake'' (1810) gibi anlatı şiirleri bu mirasın başlıca örnekleridir. Scott, Avrupa ve Amerikan edebiyatı üzerinde derin bir etki bırakmıştır.

Hukuk eğitimi almış bir avukat ve antika meraklısı olan Walter Scott, önceleri İskoçya’yı gezerek ülkesinin geçmişinin izini sürmeye koyuldu. 18. ve 19. yüzyılın dönüm noktasında edebiyata yöneldi; eski metinler (örneğin ''Sir Tristrem'') ya da halk geleneğine ait eserler (''Minstrelsy of the Scottish Border'') yayımladı. Bunun yanı sıra ''The Lady of the Lake'' (1810) gibi şiirleriyle de dikkat çekti. Ancak Lord Byron’un yükselen şöhreti karşısında Scott, edebi yönelimini değiştirerek önce İskoç romanına yönelerek ''Waverley'''i yazdı; ardından tarihî romanlar olan ''Ivanhoé'' (1819) ile ''Quentin Durward'' (1823) gibi eserler kaleme aldı.

Edinburgh'un Tory çevrelerinde öne çıkan bir figürdü; Highland Society’de etkin rol aldı, uzun yıllar boyunca Edinburgh Kraliyet Cemiyeti’nin (1820–1832) başkanlığını yürüttü ve İskoçya Eski Eserler Cemiyeti’nde (1827–1829) başkan yardımcılığı yaptı. Tarih bilgisinin derinliği ve edebî yetkinliği, ona Avrupa Romantizmi’nin örnek türlerinden biri olarak tarihî romanı oluşturma imkânı verdi. 22 Nisan 1820’de Roxburgh Kontluğu’na bağlı Abbotsford’da baronet unvanı verildi; bu unvan, oğlunun 1847’deki ölümüyle birlikte sona erdi. Yukarıdaki bilgiler Wikipedia'dan alınmıştır