Michael Faraday

miniatura|Estatua de Michael Faraday en Savoy Place, Londres, obra de John Henry Foley. Michael Faraday, nado en Newington (Londres) o 22 de setembro de 1791 e finado en Hampton Court o 25 de agosto de 1867, foi un químico e físico inglés, que contribuíu ao estudo do electromagnetismo e da electroquímica. Os seus principais descubrimentos inclúen a indución electromagnética, diamagnetismo e a electrólise.

Malia a escasa educación formal recibida, Faraday é un dos científicos máis influentes da historia. Foi debido ao seu estudo do campo magnético ao redor dun condutor polo que circula corrente continua que Faraday estableceu as bases para o desenvolvemento do concepto de campo electromagnético. Faraday tamén estableceu que o magnetismo podía afectar os raios de luz e que había unha relación subxacente entre ambos fenómeno. Descubriu, tamén, o principio de indución electromagnética, diamagnetismo, as leis da electrólise e inventou algo que el chamou ''dispositivos de rotación electromagnética'', que foron os precursores do actual motor eléctrico.

No campo da química, Faraday descubriu o benceno, investigou o hidrato de clatrato de cloro, inventou un antecesor do queimador Bunsen e o sistema de números de oxidación, e introduciu termos como ánodo, cátodo, eléctrodo e ión. Finalmente, foi o primeiro en recibir o título de Fullerian Professor of Chemistry na Royal Institution de Gran Bretaña, que ostentaría ata a súa morte.

Faraday foi un excelente experimentador, quen transmitiu as súas ideas nunha linguaxe clara e simple. As súas habilidades matemáticas, con todo, non abarcaban máis aló da trigonometría e a álxebra básica. James Clerk Maxwell tomou o traballo de Faraday e outros e resumiuno nun grupo de ecuacións que representan as actuais teorías do fenómeno electromagnético. O uso de liñas de forza por parte de Faraday levou a Maxwell a escribir que "elas demostran que Faraday foi en realidade un gran matemático. Un do cal os matemáticos do futuro derivarán valiosos e prolíficos métodos". A unidade da capacidade eléctrica no SI de unidades, o farad (F), denomínase así no seu honor.

Faraday, un científico con sólidos principios, dedicou moito tempo e enerxía ao servizo público. Traballou na optimización dos faros e na protección dos barcos contra a corrosión. Xunto con Charles Lyell, levou a cabo unha investigación forense sobre unha explosión nunha mina de carbón en Haswell (condado de Durham), que indicou por primeira vez que o po de carbón contribuíu á gravidade da explosión e demostrou como a ventilación podería habela evitado. Faraday tamén investigou a contaminación industrial en Swansea, a contaminación atmosférica na Royal Mint, e escribiu a ''The Times'' sobre o mal estado do río Támese durante o gran fedor. Negouse a traballar no desenvolvemento de armas químicas para o seu uso na guerra de Crimea, alegando reservas éticas. Rexeitou que se publicasen as súas conferencias, preferindo que a xente recrease os experimentos por si mesma, para experimentar mellor o descubrimento, e díxolle a un editor: "Sempre amei a ciencia máis que o diñeiro... e como a miña ocupación é case totalmente persoal, non podo permitirme facerme rico".

Albert Einstein mantiña colgado na parede do seu estudo un retrato de Faraday xunto aos de Isaac Newton e James Clerk Maxwell. O físico neozelandés Ernest Rutherford declarou: "Cando consideramos a extensión e a magnitude dos seus descubrimentos e a súa influencia no progreso da ciencia e da industria, non existen honores que poidan retribuir a memoria de Faraday, un dos maiores descubridores científicos de todos os tempos". Veröffentlicht in Wikipedia